Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Ο νεκρός

Ήρθαν τα πρώτα τηλεγραφήματα
Σταμάτησαν τα πιεστήρια και περίμεναν
Έγιναν οι παραγγελίες στις αρμόδιες αρχές.
Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
Όλοι φόρεσαν τις μαύρες γραβάτες
Δοκίμασαν στον καθρέφτη τις συντριμμένες πόζες
Ακούστηκαν οι πρώτοι λυγμοί τα θλιβερά εγκώμια.
Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
Στο τέλος οι ώρες γινήκαν μέρες
Εκείνες οι φριχτές μέρες της αναμονής
Οι φίλοι άρχισαν να διαμαρτύρονται
Έκλεισαν τα γραφεία τους σταμάτησαν τις πληρωμές
Γυρνούσαν τα παιδιά τους αδέσποτα στους δρόμους.
Έβλεπαν τα λουλούδια να μαραίνονται.
Μα ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.
(Τόσα και τόσα πράγματα πού δεν προβλέπονται
Τόσες συνέπειες ανυπολόγιστες, τόσες θυσίες,
Σε ποιους υπεύθυνους να διαμαρτυρηθείς, που να φωνάξεις;)
Και ο νεκρός δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

Μανόλης Αναγνωστάκης

4 σχόλια:

  1. Θλίψη, μελαγχολία οι ετικέτες. Και όλα παντού μαύρα.

    Η αλλαγή είναι ωραία ωστόσο :)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν επεδίωξα τίποτα... Το μαύρο δεν είναι κακό χρώμα. Το ξεκαθαρίζει και η Γώγου και το αποκαθιστά.

      Διαγραφή
    2. Αναφερόμουν στην μαυρίλα που κυριαρχεί στον κόσμο ωστόσο :) :)

      Διαγραφή
    3. Και γω στην θλίψη και στην μελαγχολία στις ετικέτες νομίζω, για το τι δεν επεδίωξα. Αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ποίημα του Αναγνωστάκη και ο νεκρός που δεν πέθανε την ορισμένη ώρα.

      Διαγραφή